Świat w troszeczkę innym stylu

 2905.2021r.     Uparta miłość t.II r.6[3]     –           – Cholera , z tym telefonem! – trzy razy byłem w telekomunikacji, jestem na pierwszym miejscu i ni czorta! – denerwował się Adam.   – Spokojnie, najdalej w czerwcu będziemy podłączeni. Linia idzie przy nowych blokach – wyjaśnił Stasiu. Póki co jedź, z żoną na pocztę i załatwcie, co trzeba.   – Wieczór mglisty, ani wiatru, ani mrozu, skąd ten chłopina ma takie prognozy, ze przyjdzie nawrót zimy?   – Lepiej mieć wszystko pod dachem i nich się to nie sprawdzi, niż odwrotnie – rzekł sąsiad i pośpieszył na spóźniony obiad do domu. W piątek od rana robota szła całą parą. Waluś przyprowadził dwóch kolegów, a po obiedzie dołączył Alek i pan Dalszewski. Znacznie się ochłodziło, chwilami wiał ostry wiatr, mimo to pracowali do zmroku. W sobotę było dosyć mroźno, ale słoneczko łagodziło ostrość powietrza. Żeby dokończyć przybijanie blach , pan Stasiu musia...

 22.05.2021r.     Uparta miłość t.II r.6 [2] –         Był ogolony, w czystym roboczym ubraniu. Do tego jaśniał niezwykłą u niego pogodą. Pozytywny wpływ więzienia? Przed gankiem   spotkała Renię i podzieliła się spostrzeżeniami.   – To ty nic nie wiesz? Waluś ma żonę! Wczoraj wieczorem wszystko nam opowiedział. Kochana, to historia, jak z kina! Otóż było tak...   Ale Mirka nie dowiedziała się jak, bo Henio przewrócił się w błoto, a Jagusia ganiała za kogutem, co mogło się źle skończyć. Trzeba było iść z dziećmi do domu. Dopiero wieczorem, gdy dzieci spały, sąsiadka przyszła na pogaduszki. Mirka wskazała na wygodny fotel, a pod nogi dała taborecik. Przez chwilę patrzyły rozbawione, jak brzuch Reni faluje i badały rękoma, gdzie maleństwo ma nóżki.   – Żywotny chłopaczek –śmiała się Mirka.   – E tam. Wszyscy mi mówią, że będzie córka. A wracając do Walusia...   – No właśnie. Nie sądzę, żeby do czterdzie...

15.05.2021r.     Upaerta miłość t.II r.6 [1]         Zima wciąż była łagodna, choć styczeń dobiegał końca. Adam, po naradach ze Stasiem, zaprosił inżyniera Barańskiego, by obejrzał plac i zaprojektował budynek gospodarczy. Trzeba też było pozałatwiać formalności w urzędach; jeśli prace miałyby ruszyć wiosną – nie było na co czekać.   Dzień był dosyć ciepły, choć mglisty; obie rodziny towarzyszyły panu inżynierowi radząc gdzie i jaki obiekt ma powstać. Adam przynaglał, by nie tracić czasu na dywagacje, a ustalać konkrety. Czas uciekał, a on musiał jechać do Poznania, gdyż szedł na nocny dyżur. Odwołał też zaraz żonę na bok i poprosił, by spakowała mu co trzeba. Mirka uwinęła się z robotą, przygotowała też posiłek, by przed wyjazdem coś zjadł. Właśnie biegła, by męża przywołać, gdy drzwi się otworzyły, wszedł pan Barański a za nim Adam.   – A dzieci gdzie?   – Renia zaprosiła je na urodziny Maciusia. Synek miał pretensje do rodziców, że ...

 8.05. 2021r. Uparta miłość r.5 [3]  Starsi państwo Zalewscy ponowili zaproszenie i młodzi postanowili spędzić z nimi Sylwestra i Nowy Rok. Na widok mamy Zalewskiej, witającej ich w progu stanęli zdumieni. Pani Marynia   bardzo wyszczuplała i wysubtelniała, a że wraz z tym przyszła poprawa zdrowia – promieniała radością. Później spostrzegli, że to radosne ożywienie, to głównie na skutek tego, że tato wodził za nią zachwyconym spojrzeniem. Adam nie pamiętał, by tato był aż tak żoną zajęty.   W ciągu tych trzech dnie, jakie tam spędzili, jakoś się tak składało, że tato bawił się z wnukami, mamie wciąż było mało pogaduszek z synową, a Adam przesiadywał sam z książką, lub gazetą. Nigdy wcześniej tak nie bywało – w tym domu od zawsze syn był oczkiem w głowie. Teraz nie miał śmiałości narzucać swojej osoby ani matce, ani ojcu. Dopiero, gdy odjeżdżali, poczuł ciepło rodzicielskiej miłości. Wystarczyło, by wspomniał, że zamierzają spędzić urlop na Węgrzech, już pośpieszyl...

 01.05.2021r   Uparta miłość t.II r.4[2]       Resztę znasz – przyjechała, by mi powiedzieć, że od tamtej naszej rozmowy w szpitalu nie pije.. No, ale to życie pokaże, co dalej.   – Wiesz co , jestem załamany – rzekł Adam, gdy Przemek skończył – zawsze myślałem, że jestem bystrym obserwatorem i dobrym psychologiem, a tu całkowita klapa! Ty mi tu opowiadasz o jakiejś innej dziewczynie. Ja na swoje oczy widziałem całkiem kogoś innego!   – Daj Boże, żeby to była ta prawdziwa Elwira, ta inna – zamknął rozmowę Przemek i już nie chciał drążyć tematu. W połowie grudnia nastała prawdziwa zima. Adam wysiadł z samochodu przed swoim domem i rozglądał się z zachwytem dookoła. Świeżutki śnieg przykrył napuszoną kołderką ogród, drzewa, krzewy, słupki w przyszłym płocie, a pobliski las wyglądał wprost bajkowo- było czysto, jasno, uroczyście.   Ach, żeby tak zostało do Świąt – pomyślał i to samo chciał rzec do Reni, która wyszła na próg z całą trójką s...