Przejdź do głównej zawartości
08.04.2022r. Uparta milość t.II r.18 [3] . Statek zwolnił, by turyści mogli obejrzeć pałac na wodzie. Jeśli by się zatrzymał, możnaby wejść na werandę owego pałacu. Adam zagłębił się w lekturze folderu, pod tekstem niemieckim, były wyjaśnienia po rosyjsku. – August Mocny podarował ten pałac swojej kochance – hrabinie Casel – poinformował żonę. – W zamierzchłej młodości czytałam książkę o tej damie. Wiesz, że marnie skończyła? Zamurowano ją w twierdzy, o ile pamiętam - Stolpen – odrzekła Mirka i wróciła do lustrowania nabrzeża przez lornetkę, która krążyła z rąk do rąk. Tysiącletnia Miśnia zrobiła na nich wielkie wrażenie. Do tego miejsce to było dziwnie ciepłe i swojskie; słońce rozpanoszyło się na niebie na dobre i wszystkiemu przydawało miłego wdzięku.. Porośnięte dzikim winem kamienice były przytulne i jakby skądś znane. Życzliwa Ślązaczka ze sklepu w centrum Drezna miała rację; przy manufakturze był sklep! Obejrzeli proces wypalania talerzy i poszli coś kupić. Największym powodzeniem cieszył się dział, gdzie sprzedawane były produkty przecenione ze względu na drobne wady. Tu Zalewscy wybrali piękny serwis do kawy i wielki, ozdobny dzban. Gdy pod wieczór wsiedli na statek, stwierdzili, ze tylko oni są tak objuczeni; inni poprzestali na drobnych pamiątkach. Zaczął siąpić deszcz, skonstatowali, że mieli podarowane te parę godzin, by przy względnie ładnej pogodzie odbyć tę cudowna wyprawę. Piękne widoki podziwiali teraz z zadaszonej części parowca. Turyści siedzieli przy długich stołach; wielu popijało wino, pewnie z winnic, które rozciągały się na przybrzeżnych wzgórzach. Dzień był tak bogaty w różne wrażenia, że gdy dotarli do swego apartamentu, nie mieli siły, aby zejść na kolację. Zamówili do pokoju lekki posiłek i poszli spać. Od rana trwały przygotowania , by godnie się zaprezentować na uroczystym obiedzie u rodziców Jean. Przyjechał Waldek – elegancki i pachnący, do tego niezwykle podekscytowany. Adam widząc to, stracił humor i najchętniej zostałby w hotelu; coś takiego jednak nie wchodziło w rachubę. Musiał się zrealizować plan: rodzina Jean pozna nie jakiegoś tam kuzyna, ale lekarza, człowieka bywałego w świecie, do tego bardzo urodziwego mężczyznę. Za Mirkę też nie trzeba się wstydzić – ona ma swoją klasę – tak rozmyślał wioząc gości do rodziców. W dzielnicy willowej, na przedmieściach – stał piętrowy, obrośnięty pnączem dom. Tam na progu czekała równie, jak młodzian przejęta Jean. Po chwili wyszli też państwo Ardenowie. Gospodarz uśmiechał się szeroko i serdecznie zapraszał do środka żona nawet głowy nie skłoniła na powianie – stała sztywna, wyniosła, zimna. Poznali też przybyłego specjalnie z Berlina brata Jean i jego żonę; ci zdobyli się na zdawkowe uśmiechy. Stół przygotowano w wielkim salonie, przybranym sztucznymi, białymi kwiatami. – Co oni tu szykują? Myślisz, ze to zaręczyny? – szepnął Adam do żony, gdy zajmowali wskazane przez gospodarz miejsca. – Chyba nie, zresztą zobaczymy. Goście usiedli na swoich miejscach. Waldek dwoił się i troił, by zabawiać towarzystwo. Sypał dowcipami to po polsku, to po niemiecku. Dbał przy tym, by kieliszki nie były puste, a najbardziej pilnował swojego. – On się upije. Pamiętasz, by Waldek tyle pił? Może byś mu coś powiedział, Adaś? Popatrz na Jean, wciąż coś donosi, a przecież najrozmaitszych dań jest bez liku, chce by było na medal. A ten może wszystko zepsuć – tak Mirka szeptała do męża, korzystając z tego, że Niemcy prowadzili miedzy sobą ożywiona rozmowę. Z sąsiedniego pokoju wybiegł żywy, jasnowłosy chłopiec; może sześcioletni. Zobaczył Waldka, przecisnął się miedzy stołem a siedzącymi i przytulił się do niego. Młodzieniec odstawił swój kieliszek na tacę i wziął małego na kolana. Chłopczyk objął go za szyję i zawzięcie coś szeptał do ucha. Matka Jean patrzyła na to ze zmarszczonym czołem po czym przywołała dziecko do siebie. Po deserze Adam poprosił kuzyna, by mu pokazał obejście. – Chodź na górny taras, coś zobaczysz – ożywił się Waldek.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

16 września 2018r. Witajcie! Kolendra poprawia smak  potraw i przetworów. W wielu krajach stosuje się ziarna kolendry, jako lek - oczyszcza organizm, pomaga strawić tłuszcz, obniża cholesterol, działa przeciwbólowo, goi rany.                     Daj kurze grzędę... Panna Joasia była wyjątkowo urodziwa, przy tym niegłupia i z dobrej rodziny. Miejscowi kawalerowie nie mieli u niej żadnych szans – czekała na księcia z bajki. Pojawił się on niespodziewanie szybko. Dzięki funduszom unijnym ukończono nareszcie budowę nowej przychodni, przy niej dobudowano dom , żeby nowo zatrudniani lekarze mieli gdzie mieszkać.    No i kiedy w Ośrodku zaczął przyjmować młody, przystojny stomatolog, każdy wiedział, że to ktoś dla Joasi. Ona   też tak pomyślała. Wyleczyła wpierw zęby w sąsiednim miasteczku, potem dopiero poszła do miejscowego dentysty, niby do kontroli. Ten zachw...
12.02.2025r. Po mokrej jesieni nastal suchy, mroźny grudzień; przed samymi Świętami sypnęło śniegiem i zrobiło się uroczyście, nastrojowo. Przygotowania do Bożego Narodzenia szły pełną parą. Wszyscy bardzo chcieli spędzić je razem; było tylko wciąż nie wiadomo, czy dziadek przyjedzie, czy trzeba jechać do niego , by nie był sam. Zadzwonił na parę dni przed Wigilią, że czeka na rodzinkę, najlepiej w same Święta, bo tak to musi dotrzymać towarzystwa Andrzejowi.Wobec tego pierwszego dnia Świąt Jagusia z mężem i Henio, skoro świt ruszyli na stację,by rannym pociągiem dotrzeć do Szczecina. Na miejscu okazało się , że obaj starsi panowie pomagają Siostrom Felicjankom na Wieniawskiego: dziadek przyjmuje bezdomnych w ich gabinecie, a Pan Andrzej pomaga w kuchni. Przygotowania do Wigilii dla dziesiątków bezdomnych, wyczerpało obu, tak, że poszli spać z kurami, dopiero świętować zaczęli, gdy młodzież przyjechała. Panowie, w dziadka mieszkaniu ,nagromadzili wszelkiego jadła z zakonnej kuchni, ...
28.10.2024r. Uparta miłość t.III r.11[7] Gdy tak panowie doktorowie radzili, dziadek zapytał: - A pani Zuzia gdzie? Adaś może byś zrobił kawę dla Pani Zuzi, w końcu jest naszym gościem. - Dla niej zajmować się maleństwem, to największa przyjemność, nie będzie chciała przyjść i słuchać medycznych dywagacji - rzekł Przemek - Póki co to mała z Mirką słodko śpią, a Zuzia dołączyła do młodych i drylują wiśnie . Zapraszałem ją, ale podziękowała - rzekł Adam - Onego czasu, jak bardzo walczyłem, by wyrwać Elwirę z nałogu, naczytałem się różnych książek o sprawach duchowych - rzekł Przemek po chwili milczenia. - Otóż jest tak, ze mamy pewien zasób energii życiowej. Pracując, czy po prostu żyjąc, zużywamy ją. Sen i odpoczynek pozwala uzupełnić braki. Bywa jednak tak, że przychodzi trauma, stres, czy zmartwienie i energia jest blokowana - nie napływa. Wtedy organizm niedomaga; pamiętam, co Mirka przeżywała w czasie tego nieszczęścia z Jagusią. - No tak i zaraz po tym była choroba i ś...