Przejdź do głównej zawartości
15.12. 2024r. - Stać was było na restaurację?- pytali rodzice. - Nie było, więc wesele było u nas w mieszkaniu; gości było niewielu. - Czekaj, Maciek - trochę nas było - no bo tak mój szef , właściciel zakładu fotograficznego z żoną. Oni nie mają dzieci, ale przygarnęli mego kumpla - Karola - dalekiego krewnego. Przyszli z dziewczyną, która u nich sprząta - Majką - Ładna mi dziewczyna pod trzydziestkę - śmiał się Maciek - ale sie przydała, bo rządziła w kuchni, jak byliśmy w kościele. - Nasz lokator wstał skoro świt i nagotował rosołu; resztę mieliśmy z restauracji, no i goście coś przynieśli. Oprócz tych naszych było jeszcze jedno małżeństwo i nasz Heniek. - O, skubany, pary z gęby nie puścił. Mogliście jeszcze Julkę zaprosić - rzekła Mirka - Myśleliśmy o tym, ale ona jest taka impulsywna - a mojej mamie starczy słówko i gotowa przystąpić do gwałtownych działań - westchnął Maciek. - O tu jest zdjęcie, jak tańczycie, ty już w innej błękitnej sukni - Adam pokazywał fotkę rozbawionych gości - To prezent od męża, mówi, że niejednego Sylwestra w niej opękam - śmiał się Jagusia. Adam wstał nalał wina do kieliszków i wzniósł toast: - Jestem szczęśliwy, że moja córka poślubiła takiego mądrego, dobrego człowieka. Życzę wam byście wspólnie zbudowali szczęśliwy dom i kochającą się rodzinę. Wypili, pogadali jeszcze chwilę i poczuli sie senni. Mirka przygotowana do snu, próbowała przenieść małą z wózka do łóżeczka. Mąż ją powstrzymał. - Zostaw ją, niech śpi. Obudzi się, to się przewinie i przeniesie. Leżąc obok małżonka zagadnęła. - Bardo mi się podobała twoja swoboda i pogoda ducha, toast był wspaniały, tylko - czy to wszystko szczerze, tak czujesz? Przecież ona go nie kocha. - Adam milczał chwilę, zapatrzony w ciemność za oknem, po czym rzekł: - Ponoć matki wyczuwają, co ich dzieci czują, ale nie zawsze. Moim rodzicom też tak się zdawało. Nie raz mnie przekonywali, że prawdziwa miłość, to jeszcze nie teraz, nie panna z Pogórza. Na szczęście słuchałem własnego serca i nigdy nie żałowałem - powiedział cichutko i przygarnął małżonkę. Wczesnym rankiem Jagusia zeszła do kuchni i zastała matkę delektującą się poranną kawką. - Jak Marii; dała pospać? Jest dużo lepiej, spała do czwartej, wojowała do szóstej, najadła się i znowu śpi. - A tato razem z nią? - Nie, nie. Wstał wcześnie, trzeba było rozpalić w centralnym; za parę dni kwiecień, a tu znowu przymroziło. Teraz pojechał po większe zakupy, przyjedzie, zje i do Przychodni. Słyszałam, jak Maciek wychodził. - Ano - westchnęła córka. - Poszedł do rodziców pogadać, jak się da. Nami się nie kłopoczcie, ten kumpel zajedzie po nas pod wieczór; wracamy do Poznania. Przez chwilę milczały zajęte śniadaniem - Córcia, małżeństwo, to sprawa poważna, a ty jesteś taka młodziutka, nie skomplikujesz sobie życia? Przecież masz szkołę. - Spoko. Byłam u wychowawczyni, poszłyśmy do dyrektora. Nie ma przeszkód, choć nazwisko zmieniłam. U nas nie takie rzeczy miały miejsce - dziewczyny z brzuchem pod nosem pisały maturę; bywało też, że babcia z wnuczkiem w wózku czekała, aż córka zda egzamin, wyjdzie i nakarmi dziecko. Nic się nikomu nie stało - dzieci rosną, szkoła stoi, jak stała. - Jesteś pewna swoich uczuć? Przemyślałaś wszystko? - Miałam dużo czasu. Od kiedy pamiętam - każde spotkanie z Mackiem, to było wyznanie miłości. Bez słów.Teraz, kiedy musimy się rozstać, pomyślałam, że znajdzie tam dziewczynę, z którą nie będzie wiecznych problemów i rozmyśli się. - A on się boi, że ty spotkasz kogoś, jak on będzie nieobecny? - Dokładnie tak! - roześmiały się -.Ładnie by było, jakbyście zawiadomili dziadków osobiście, dziadek Witek pewnie będzie u nas, ale do Lisów moglibyście pojechać. - Napiszemy, bo nas nie będzie na Wielkanoc. Maćkowi przydzielili mieszkanie, które ma być remontowane latem, do tego czasu coś mu tam wynajmą. No ale, jakby sam odnowił, to oni zwrócą za materiały. Mój dzielny chłopak przystał na to. Koledzy postanowili pomóc; więc jedziemy na całe ferie wiosenne, chyba z sześć osób, nasz Heniek też - Mój Boże jakby nie ta kruszynka, to my już nie mamy dzieci - westchnęła Mirka nasłuchując, czy mała się nie obudziła.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

22.06.2024r. Uparta miłość t.III r.9[4] patrywała się w twarz babci; w głowie była pustka, w sercu ból nie do zniesienia , po chwili z oczu popłynęły łzy i wraz nimi słowa: -Babciu najukochańsza bardzo cię przepraszam. Proszę, wybacz mi.Ty teraz z tamtej strony widzisz i rozumiesz wszystko. Popatrz na moje serce - naprawdę chciałam do Ciebie pojechać, opiekować się Tobą. Gdybym wiedziała...Wiem, że bardzo mnie kochałaś. Pamiętam te, najpiękniejsze na świecie, lale, książeczki, które mi czytałaś. To ty mi kupiłaś pierwszą gitarę, wynajęłaś nauczyciela, żeby mnie uczył grać. Nigdy nie zapomnę, jak cudownie nam było w Pradze; zawsze chciałaś, by mi było dobrze, żebym nie miała żadnych zmartwień. Pamiętam twój uśmiech, twoje kochane ręce, najczulsze serce... Kochana, moja, jedyna - bądź ze mną, jeśli możesz; niech czuję twoją obecność. Ból odrobinę zelżał. Pomyślała, że rodzice lada moment nadjadą, trzeba przygotować posiłek, posprzątać. Uwinęła się z robotą i patrzyła w okno. Powinn...
16 września 2018r. Witajcie! Kolendra poprawia smak  potraw i przetworów. W wielu krajach stosuje się ziarna kolendry, jako lek - oczyszcza organizm, pomaga strawić tłuszcz, obniża cholesterol, działa przeciwbólowo, goi rany.                     Daj kurze grzędę... Panna Joasia była wyjątkowo urodziwa, przy tym niegłupia i z dobrej rodziny. Miejscowi kawalerowie nie mieli u niej żadnych szans – czekała na księcia z bajki. Pojawił się on niespodziewanie szybko. Dzięki funduszom unijnym ukończono nareszcie budowę nowej przychodni, przy niej dobudowano dom , żeby nowo zatrudniani lekarze mieli gdzie mieszkać.    No i kiedy w Ośrodku zaczął przyjmować młody, przystojny stomatolog, każdy wiedział, że to ktoś dla Joasi. Ona   też tak pomyślała. Wyleczyła wpierw zęby w sąsiednim miasteczku, potem dopiero poszła do miejscowego dentysty, niby do kontroli. Ten zachw...
12.02.2025r. Po mokrej jesieni nastal suchy, mroźny grudzień; przed samymi Świętami sypnęło śniegiem i zrobiło się uroczyście, nastrojowo. Przygotowania do Bożego Narodzenia szły pełną parą. Wszyscy bardzo chcieli spędzić je razem; było tylko wciąż nie wiadomo, czy dziadek przyjedzie, czy trzeba jechać do niego , by nie był sam. Zadzwonił na parę dni przed Wigilią, że czeka na rodzinkę, najlepiej w same Święta, bo tak to musi dotrzymać towarzystwa Andrzejowi.Wobec tego pierwszego dnia Świąt Jagusia z mężem i Henio, skoro świt ruszyli na stację,by rannym pociągiem dotrzeć do Szczecina. Na miejscu okazało się , że obaj starsi panowie pomagają Siostrom Felicjankom na Wieniawskiego: dziadek przyjmuje bezdomnych w ich gabinecie, a Pan Andrzej pomaga w kuchni. Przygotowania do Wigilii dla dziesiątków bezdomnych, wyczerpało obu, tak, że poszli spać z kurami, dopiero świętować zaczęli, gdy młodzież przyjechała. Panowie, w dziadka mieszkaniu ,nagromadzili wszelkiego jadła z zakonnej kuchni, ...