15.12. 2024r.
- Stać was było na restaurację?- pytali rodzice.
- Nie było, więc wesele było u nas w mieszkaniu; gości było niewielu.
- Czekaj, Maciek - trochę nas było - no bo tak mój szef , właściciel zakładu fotograficznego z żoną. Oni nie mają dzieci, ale przygarnęli mego kumpla - Karola - dalekiego krewnego. Przyszli z dziewczyną, która u nich sprząta - Majką
- Ładna mi dziewczyna pod trzydziestkę - śmiał się Maciek - ale sie przydała, bo rządziła w kuchni, jak byliśmy w kościele.
- Nasz lokator wstał skoro świt i nagotował rosołu; resztę mieliśmy z restauracji, no i goście coś przynieśli. Oprócz tych naszych było jeszcze jedno małżeństwo i nasz Heniek.
- O, skubany, pary z gęby nie puścił. Mogliście jeszcze Julkę zaprosić - rzekła Mirka
- Myśleliśmy o tym, ale ona jest taka impulsywna - a mojej mamie starczy słówko i gotowa przystąpić do gwałtownych działań - westchnął Maciek.
- O tu jest zdjęcie, jak tańczycie, ty już w innej błękitnej sukni - Adam pokazywał fotkę rozbawionych gości
- To prezent od męża, mówi, że niejednego Sylwestra w niej opękam - śmiał się Jagusia.
Adam wstał nalał wina do kieliszków i wzniósł toast: - Jestem szczęśliwy, że moja córka poślubiła takiego mądrego, dobrego człowieka. Życzę wam byście wspólnie zbudowali szczęśliwy dom i kochającą się rodzinę. Wypili, pogadali jeszcze chwilę i poczuli sie senni.
Mirka przygotowana do snu, próbowała przenieść małą z wózka do łóżeczka. Mąż ją powstrzymał.
- Zostaw ją, niech śpi. Obudzi się, to się przewinie i przeniesie. Leżąc obok małżonka zagadnęła.
- Bardo mi się podobała twoja swoboda i pogoda ducha, toast był wspaniały, tylko - czy to wszystko szczerze, tak czujesz? Przecież ona go nie kocha.
- Adam milczał chwilę, zapatrzony w ciemność za oknem, po czym rzekł:
- Ponoć matki wyczuwają, co ich dzieci czują, ale nie zawsze. Moim rodzicom też tak się zdawało. Nie raz mnie przekonywali, że prawdziwa miłość, to jeszcze nie teraz, nie panna z Pogórza. Na szczęście słuchałem własnego serca i nigdy nie żałowałem - powiedział cichutko i przygarnął małżonkę.
Wczesnym rankiem Jagusia zeszła do kuchni i zastała matkę delektującą się poranną kawką.
- Jak Marii; dała pospać?
Jest dużo lepiej, spała do czwartej, wojowała do szóstej, najadła się i znowu śpi.
- A tato razem z nią?
- Nie, nie. Wstał wcześnie, trzeba było rozpalić w centralnym; za parę dni kwiecień, a tu znowu przymroziło. Teraz pojechał po większe zakupy, przyjedzie, zje i do Przychodni. Słyszałam, jak Maciek wychodził.
- Ano - westchnęła córka. - Poszedł do rodziców pogadać, jak się da. Nami się nie kłopoczcie, ten kumpel zajedzie po nas pod wieczór; wracamy do Poznania. Przez chwilę milczały zajęte śniadaniem
- Córcia, małżeństwo, to sprawa poważna, a ty jesteś taka młodziutka, nie skomplikujesz sobie życia? Przecież masz szkołę.
- Spoko. Byłam u wychowawczyni, poszłyśmy do dyrektora. Nie ma przeszkód, choć nazwisko zmieniłam. U nas nie takie rzeczy miały miejsce - dziewczyny z brzuchem pod nosem pisały maturę; bywało też, że babcia z wnuczkiem w wózku czekała, aż córka zda egzamin, wyjdzie i nakarmi dziecko. Nic się nikomu nie stało - dzieci rosną, szkoła stoi, jak stała.
- Jesteś pewna swoich uczuć? Przemyślałaś wszystko?
- Miałam dużo czasu. Od kiedy pamiętam - każde spotkanie z Mackiem, to było wyznanie miłości. Bez słów.Teraz, kiedy musimy się rozstać, pomyślałam, że znajdzie tam dziewczynę, z którą nie będzie wiecznych problemów i rozmyśli się.
- A on się boi, że ty spotkasz kogoś, jak on będzie nieobecny?
- Dokładnie tak! - roześmiały się
-.Ładnie by było, jakbyście zawiadomili dziadków osobiście, dziadek Witek pewnie będzie u nas, ale do Lisów moglibyście pojechać.
- Napiszemy, bo nas nie będzie na Wielkanoc. Maćkowi przydzielili mieszkanie, które ma być remontowane latem, do tego czasu coś mu tam wynajmą. No ale, jakby sam odnowił, to oni zwrócą za materiały. Mój dzielny chłopak przystał na to. Koledzy postanowili pomóc; więc jedziemy na całe ferie wiosenne, chyba z sześć osób, nasz Heniek też
- Mój Boże jakby nie ta kruszynka, to my już nie mamy dzieci - westchnęła Mirka nasłuchując, czy mała się nie obudziła.
22.06.2024r. Uparta miłość t.III r.9[4] patrywała się w twarz babci; w głowie była pustka, w sercu ból nie do zniesienia , po chwili z oczu popłynęły łzy i wraz nimi słowa: -Babciu najukochańsza bardzo cię przepraszam. Proszę, wybacz mi.Ty teraz z tamtej strony widzisz i rozumiesz wszystko. Popatrz na moje serce - naprawdę chciałam do Ciebie pojechać, opiekować się Tobą. Gdybym wiedziała...Wiem, że bardzo mnie kochałaś. Pamiętam te, najpiękniejsze na świecie, lale, książeczki, które mi czytałaś. To ty mi kupiłaś pierwszą gitarę, wynajęłaś nauczyciela, żeby mnie uczył grać. Nigdy nie zapomnę, jak cudownie nam było w Pradze; zawsze chciałaś, by mi było dobrze, żebym nie miała żadnych zmartwień. Pamiętam twój uśmiech, twoje kochane ręce, najczulsze serce... Kochana, moja, jedyna - bądź ze mną, jeśli możesz; niech czuję twoją obecność. Ból odrobinę zelżał. Pomyślała, że rodzice lada moment nadjadą, trzeba przygotować posiłek, posprzątać. Uwinęła się z robotą i patrzyła w okno. Powinn...
Komentarze
Prześlij komentarz