30.05.2018r.



Witajcie! Nie potrafię wymyślić opowiadania, tak, żeby była tylko fikcja. Zawsze na początku jest spotkany człowiek, lub zasłyszana historia. Później to samo pod piórem obrasta stworzonymi obrazami. Tak powstają moje opowiadanie. Dziś zaczynam prezentacje jednego z nich -"W pogoni za szczęściem." Zapraszam do czytania."

  Ta historia zaczęła się dziesięć lat temu; urodziłam chore dziecko i wkrótce po tym odszedł ode mnie mąż.

. Pomagał mi nasz proboszcz, podtrzymywał na duchu, dawał pieniądze i starał się o potrzebne leki. To były drogie specyfiki przeważnie z Niemiec. Chciałam zapoznać się z treścią ulotek, lecz nie znałam języka – ksiądz dał mi adres tłumaczki. Tak trafiłam do pani Melanii. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Czułam się przy niej, jak kopciuszek. Bo też była to kobieta wielkiej urody, pełna dostojeństwa  i czaru.

  Pani Melania jest  tłumaczką; nie obyła się bez niej żadna wizyta naszych władz w Niemczech, czy niemieckich u nas. Lśniła i błyszczała, była prawdziwą ozdobą każdej imprezy i uroczystości. Pracowała na pół etatu w liceum i dawała korepetycje. Przy okazji następnych wizyt poznałam też jej męża. Pan Tolek był skromnym urzędnikiem  bankowym.

Kiedy porównywałam mój jedyny, zagracony pokoik z nie urządzoną willą, czułam jaka dzieli nas różnica.

 

  Przeważnie