Przejdź do głównej zawartości
22czerwca 2018r.


Witajcie!

Myśli są energiami. Są tacy, co siłą swoich myśli przesuwają przedmioty, zginają grube druty. Trening czyni mistrza, więc jakbyśmy tak poćwiczyli, to pewnie skupioną myślą, jak wiązką lasera moglibyśmy np usunąć z ciała, co mu przeszkadza i boli. w ogóle moglibyśmy dobrymi myślami zrobić dużo dobrego.

Cała istota rzeczy [4]

Przy kolejnej wizycie lekarskiej, Agnieszka poprosiła, by zabrali dziecko; lekarz odrzekł, że owszem – za dzień lub dwa maluch będzie przewieziony do szpitala wojewódzkiego, a później w Domu Małego Dziecka. Tego wieczoru żadna rozmowa z matką nie kleiła się, obie płakały po kątach; czuły ,że zawiodły – tylko kogo?

Przyjechała pielęgniarka środowiskowa uzgodnić termin przewiezienia dziecka do Rodzinnego Pogotowia Opiekuńczego:- Gdyby była wolna karetka, mogłoby to być nawet dziś- dodała na koniec.

 Agnieszka poczuła jak ściska się jej serce, jak coś dławi w gardle.

Na dobrą sprawę to my jesteśmy takim pogotowiem, tylko nieformalnie. – rzekła stojąca obok matka.

-No właśnie! – podchwyciła skwapliwie córka- a może by się dało to sformalizować? Jak do tej pory wszyscy nas chwalą za wspaniałą opiekę nad małym.

-No nie wiem, ale mogę popytać- odrzekła pielęgniarka spoglądając na zegarek – Strasznie się u was zasiedziałam. Damy znać, jak coś będzie wiadomo

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

31 październik 2018r.  W życiu bywa różnie5       W             zasadzie nikt nie był jej teraz potrzebny, najtrudniejszy okres minął.   Agnieszka dostawała stypendium, były małżonek od czasu do czasu przypominał sobie, że ma troje dzieci i przysyłał parę złotych. Dzieciaki były na tyle samodzielne, że mogła brać dodatkowe dyżury i radziła sobie całkiem nieźle z utrzymaniem rodziny. Postanowiła, że nic w swoim życiu zmieniać nie będzie. Kończył się właśnie kolejny rok i Iwona umyśliła sobie, że urządzi u siebie składkowego Sylwestra - korzystając z tego, że babcia wzięła do siebie dzieci na przerwę świąteczną.   Dobrze wstawiona Bożka przyjęła pierścionek zaręczynowy od swego adoratora i starała się nie myśleć, co będzie jutro. Zaraz po północy przyszedł niespodziewanie nieproszony gość - Rysiek. Był trzeźwiutki i bardzo poważny. Złożył Iwonie życzenia, a później ukląkł przed nią i wyrzekł głośno -Pani Bożeno, ja panią kocham. Jest pani dla mnie najukochańsza, jedyna
6.01.2024r. Uparta miość .III r.6[2] Pani Pelagia, widząc, że Mirce wrócił spokój, siadła naprzeciwka i poczęła wykładać swoje racje. - Pani Aldona nawet połowy swoich sprzętów nie zabrała; kazała mi szukać kupca. Na co jej stare graty, przecież te Żaki, to bogacze - mają rzeźnię, prowadzą sklep mięsny, co im bida zrobi? - . Nasza Aldonka dobrze zrobiła, ze nie patrzyła, że ten Jakub gruby, że prostak - liczy się serce. Ona by pani wszystko darmo dała, tylko na co to dyrektorce? - Komu oddała klucze? - Jeszcze nikomu, ale , kochana, pomyśl, gdzie się pakujesz.Ja dobrze pamiętam Baciarkową; przemiła kobieta. Jeszcze szkoła nie była gotowa - oni zamieszkali. No i co? Może trzy może cztery lata i zmarniała. Baciarek - młody wdowiec uwijał się i w domu, bo było dwoje dzieci i w pracy. Szkołę wykończył, dzieci wykształcił i niestety rozm stracił. Pani już była, jak ta Wioletta tu nastała/? Zadręczyła chłopa. Kiedy go brakło, to takie Sodomy, Gomory tu wyprawiała, że strach! Na szczę