Za zielonym murem 3

Formalności dotyczące kupna posiadłości wymagały paru wyjazdów do Poznania. Kiedyś, gdy wracała do domu, spotkała w pociągu miłego, starszego pana. Siedzieli sami w przedziale. Mężczyzna był dosyć roztargniony: rozlał herbatę, upuszczał przedmioty, wciąż przepraszał.

Iza uśmiechała się w odpowiedzi, był bardzo sympatyczny. – Pewnie pan jest zmęczony? – zauważyła, gdy kolejny raz coś mu się przydarzyło.

Wtedy posmutniał i odrzekł;

- Wracam od syna, a on jest bardzo chory. – Nie pytany, zaczął opowiadać o synu Andrzeju – Na dwudzieste urodziny kupiliśmy mu samochód, używany, z tych szybkich, zagraniczny. Głównie po to, by miał czym jeździć do pracy. A on jeździł jak wariat, mimo naszych próśb i gróźb. Po prostu szukał guza, no i znalazł. Wypadek. On niby bez szwanku, kolega strasznie połamany i rzecz jasna po samochodzie. Ale, widzi pani, kolega dawno wyszedł z tego, pracuje. A syn, który miał tylko trochę potłuczoną głowę, do dziś jest do niczego. To już prawie trzy lata od wypadku. A do tego – tu głos mężczyzny załamał się – próbował